Even bijpraten

Er zijn nog steeds mensen die vragen of wij het naar ons zin hebben. Het antwoord is overigens positief, maar we zijn hier dan ook al weer een jaar! Iemand zei: Nu heb je alle seizoenen hier meegemaakt. Die tijd is omgevlogen en dat moet toch een goed teken zijn. Alle seizoenen hebben we inmiddels meegemaakt, maar ook alle grote feesten. Met iets meer rust en voorbereidingstijd leef ik dit jaar samen met u toe naar de Stille Week en Pasen. Daar kijk ik naar uit.
Een paar wetenswaardigheden over het reilen en zeilen in de pastorie: onze jongste dochter Esmee woont voorlopig bij ons, in afwachting van haar nieuwbouwappartement. Bas werkt over het algemeen vanuit huis -de werkkamer beneden is zijn domein- en gaat elke vrijdag naar zijn glazeniersopleiding in Zwolle. Hij leert daar de technieken van glas-in-lood, tiffany, brandschilderen en glasfusing. Enkele van zijn werkstukken zullen te koop zijn op de voorjaarsmarkt van de ZWO op 12 april. Daar vraag ik ook maar vast aandacht voor! Zelf zal ik die zaterdag glazen hangers te koop aanbieden.
Ik vind mijn weg in het dorp steeds beter. Met navigatie op de fiets verdwaal ik niet (meer). Niet alleen ik weet de mensen te vinden, u en jij weet mij ook te vinden via mail, app, telefoon of in de kerk. Dat voelt goed. Blijft u dat alstublieft doen!
Onze Saar kunt u zien liggen op haar vaste plekje in de vensterbank; op de kachel in de winter en nu het weer voorjaar wordt lekker in het zonnetje.

Ik vat het maar even samen in een gedicht van Kees Spiering.

Thuis

Alsof je een plek bereikt.
Om je heen kijkt en weet
dat je thuis bent.

Een weiland, vergeten
langs duinen en bosrand,
iemand buigt tussen jou
en een feest – op zoek
naar de wijn, een gezicht
wordt zijn eerste woorden,
wat geschreven werd voor jou
door een nooit gevoelde hand.

 Alsof je dit al kende
voor je het zag. Er geweest was
voor je er zou komen.

Zo thuis