Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en BEWONDER!

Op de een of andere manier ben ik tijdens de vakantie regelmatig met mijn geloof bezig. En dat is niet beroepsmatig, omdat ik een stapel vakliteratuur doorneem of al bezig ben met de planning voor het komende seizoen. Nee, echt mijn persoonlijke geloof. Misschien niet eens zo heel verwonderlijk. Op vakantie stap je makkelijk even een kerk of kapel binnen. Lekker cool binnen maar ook leuk om eens te gluren bij de buren. Zo zoek ik altijd even naar het kerkblad of parochieblaadje en zoek ik een lied op in een rondslingerende liedbundel. -Dit jaar zal dat in het Frans zijn.- Het is fijn om door zo’n kerk te dwalen op zoek naar herkenbare beelden in de ramen of om een kaars aan te steken voor wie in gedachten is meegereisd.

Maar eigenlijk bedoel ik dat ook niet als ik u vertel dat geloof en vakantie voor mij met elkaar te maken hebben. Het zijn de landschappen, de geuren en kleuren. Het is de zee, het zonlicht dat zo mooi door de kerkramen naar binnen valt. Met mijn vakantiebril op zie ik dat allemaal veel beter. Het komt veel meer binnen. Alsof de werkdruk, de haast of gewoon het alledaagse van thuis me belemmeren om goed te kijken, om écht te zien. Misschien gebeurt het jou ook wel dat je plotseling invalt: wat heeft God dit mooi gemaakt! Om het even hoe ver dat weg is, hoe hoog of hoe diep.

Als ik zelf even stop met werken en de rust zoek, dan krijg ik oog voor de werken van God de Schepper. Psalm 104 kan er niet over ophouden: ‘Heer, wat hebt U veel gemaakt, en wat is alles prachtig!’ Zingende vogels, bergen en dalen, bronnen en beken, bossen, cipressen…

Klap ’s avonds eens voor de tent, in de tuin, je stoel achterover om naar de sterren te kijken. Bedenk dan eens hoe prachtig het is dat de maan de getijden aangeeft en de zon de seizoenen. Dat ze precies weten wanneer ze moeten opkomen en ondergaan.

Ik mag ook graag deze Psalm er even op naslaan als er een vers broodje op tafel komt, met olijfolie uit de streek en een glaasje wijn. Dáár heeft God de mens voor geschapen. Lees maar in vers 14 en 15: ‘Gras laat U groeien voor het vee en gewassen die de mens moet verbouwen. Zo zal hij brood winnen uit de aarde en wijn die het mensenhart verheugt, geurige olie die het gelaat doet stralen, ja brood dat het mensenhart versterkt.’

Voor de komende zomerweken wens ik u alle goeds toe. Dat u er aan mag toe komen om te bewonderen. En als het een dag regent, bedenk dan maar dat dat ook uit Gods hand komt.

Met een hartelijke groet, ds. Lyonne Verschoor-Schuijer

Gebed voor de vakantie

God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen,
zich even uit het gareel van de zorg
en de verantwoordelijkheid los kan maken,
de aarde kan proeven en ruiken

en de lucht en het water en de mensen erbij.

Geef mij een hart, God,
dat – klein als een kind – de verrassing beleeft
van elke nieuwe morgen en elke nieuwe horizon,
dat zich laat drijven op de wolken
en gaat rusten in een ondergaande zon.

Geef mij een hart dat nog kan luisteren naar de vogels
en kan glimlachen bij de verre geluiden
van koeien als de morgen begint.

Geef mij een hart dat nog op de uitkijk staat
naar vreemde mensen en andere dingen
en gelukkig is om hun anders-zijn.

Geef mij een hart dat nog kan spelen,
en alles kan vergeten
bij een bal in het water of een kind in het zand.

Geef mij een hart God, een open hart en open handen
om naar mensen toe te gaan,
te luisteren naar hun verhalen
en te snoepen van hun vriendschap als de avond valt.

Geef mij een hart dat uitnodigt – als een rustbank in de zomer –
iedere voorbijganger, ieder mens langs de baan.
Geef mij een hart dat zich wil bekeren
tot de eenvoud en het geluk om kleine dingen,
een hart dat kan bewonderen, zonder te bezitten,

en kan bidden zonder woorden,
een hart dat doorheen de dingen
kan schouwen naar Uw oneindigheid.

God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen zoals Gij,
op die zevende dag,
toen alles weer goed was wat Gij had gemaakt.
En of ik dan in een vliegtuig zal stappen of mijn fiets zal gebruiken,
of ik de andere kant van de wereld
of de andere kant van mijn dorp zal zien,
of de kracht van mijn lichaam zal meten met de golven,
of stil van de zetel naar het bed zal gaan,
geef mij een hart dat vakantie kan nemen …
en dan is het feest al begonnen.

Manu Verhulst